Þegar ég fór að skoða kastalann á Gramvousa eyjunni þurfti að labba upp að honum en hann stendur í ca. 250 metra hæð. Gugga ákvað strax að fara ekki en nokkurhundruð skipverjar af ferjunni lögðu af stað upp hæðina.
Ég fór hingað út með traking gönguskó, sem ég hef gengið allra minna ferða á. Reynar lít út eins og auli frá Íslandi á ströndinni eða sundlaugarbakkanum í mínum gráu þungu trakkingskóm. En þarna í þessari stuttu fjallagöngu var ég með réttu skóna. EINI maðurinn með réttu skóna. Þessi ganga var samt erfið. Leiðin ekki alveg sú auðveldasta; laust grjót, klettar og sumstaðar mikilli bratti. Hópurinn var líka stór (500 manns) og bylgjaðist upp stíginn í nánast einfaldri röö. Það gekk þvi hægt að labba á fjallið. Stærsti hluti farþeganna var á sandölum eða einhverju álíka og ég hef aldrei séð jafnmikið af lökkuðum tánöglum í gjallgöngu. Það var líka skjól í hlíðinni og alvarlega kæfandi hiti. En ég verð að taka ofan fyrir öllu þessu bjartsýna fólki sem fór alla leið, því allir gerðu það. Ég er nokkuð viss um að ég hefði aldrei treyst mér þarna upp á skóm með aðeins einu mjóu bandi yfir tábergið.
0 Comments
Leave a Reply. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |