Hér er ég búinn að "GIMPA" ljósmynd sem ég tók af sólarlagi yfir Fellsströndinni nú í september. Niðurstaðan er málverk, sem ég er að hugsa um að setja á striga.
0 Comments
Þegar ég geri lítið úr framförum, frumkvæði annarra og velgengni einstaklinga
er ég peð sem langar að vekja upp drottningu í órafjarlægð hinum megin á skákborðinu. Þegar ég geri mikið úr mistökum nágranna, smáatriðum og beiti úrtöluröddum á allar breytingar er ég riddarinn sem stekk aldrei neitt. Tilfellum, sem upp koma, þar sem fólk flýr hús sín vegna myglusvepps fer hratt fjölgandi. Sumir segja að þetta tengist því að hús séu ekki eins vel smíðuð og áður. Kannski. Allavega snýst þetta mikið um raka í húsum; leka og sagga.
Ég heyri stundum í fullorðnu fólki (jú sem er eldra en ég) sem lýsir híbýlum sínum í æsku, sem köldum og/eða rökum. Þannig efast ég stórlega að hús byggð hér á árum áður hafi verið eitthvað betri. Fólk hefur alveg áreiðanlega búið við sömu sveppaskilyrðin löngu fyrir okkar daga. Og fólk fann líka að húsin voru ekki góð; voru heilsuspillandi. En það hafði oft ekki val og kannski ekki næga þekkingu heldur til að bregðast við. Sennilegt er að í gegnum tíðina hafi þúsundir íslendinga alist upp við þessi skilyrði. Kannski með lús í hári sínu og öllum rekkjuvoðum. Í dag förum við flest alveg af límingunum ef við teljum að annaðhvort herji á okkur. Fyrir nokkrum vikum var fréttastofa RÚV með frétt af réttum á höfuðborgarsvæðinu. Þar var rætt við þann merka mann; Ólaf Dýrmundsson dýralækni. Hann upplýsti m.a. að fyrirkomulag á göngum á Íslandi sé búið að vera eins frá landnámi. Þetta er auðvitað stórmerkilegt ekki síst út frá þjóðfræðilegu sjónarhorni.
En mig rak í rogastans. Óbreytt fyrirkomulag frá landnámi... er það nú eðlileg þróun mála í rúmlega 1000 ár ? Í sömu frétt var rætt við áhugasaman frístundarbónda á höfuðborgarsvæðinu og hann m.a. spurður hvort ekki væri mikið fyrir kindunum haft í göngum. Hann svarað því neitandi. Sagði að hann þyrfti eiginlega ekkert að smala; hann færi bara og kallaði á kindurnar og þá kæmu þær. Þetta þótti mér merkilegt. Er virkilega hægt að kenna kindum að ganga af fjalli ef maður kallar eða blístrar á þær ? Þessi Reykvíkingur hefur trúlega óvart hugsað útfyrir "boxið" og það mættu fleiri gera. Dæmisaga um skóla
Eitt sinn fyrir langa löngu ákváðu nokkur dýr að taka sig saman og leggja sitt af mörkum til þess að mæta áskorun nútímans. Þau voru sammála um að stofnun skóla væri leiðin til þess. Dýrin innleiddu námskrá í skólann sem tilgreindi og lýsti eftirfarandi námsgreinum: Hlaupi, flugi, sundi og klifri. Námsgreinunum var ætlað að auka líkamlega færni þeirra. Til þess að auðvelda umsjón með námskránni og gæta jafnréttissjónarmiða, þurftu öll dýrinn að leggja stund á allar námsgreinarnar og tóku ávalt samræmt próf í greinunum. Öndin var frábær í sundi, meira að segja betri en sjálfur kennarinn, en hún náði naumlega fullnægjandi einkunn í flugi og var afar lélegur hlaupari. Þar sem hún hljóp of hægt var hún sett í sérkennslu í hlaupi. Til þess að komast í sérkennslutímana var hún látin sleppa sundi. Þessu var haldið til streitu þar til fætur hennar voru orðnir svo sárir að hún að hún gat ekki beitt sér að fullu í sundi og varð því aðeins meðalnemandi í sundi í lok annar. En meðaltal var viðunandi í skólanum svo enginn kippti sér upp við það....nema öndin. Kanínan var í byrjun skólagöngunnar best í hlaupum, en fékk fljótlega taugaáfall sökum mikils álags við að bæta sig í sundi. Kanínur og sund eiga illa saman og urðu sundtímar hennar mesta martröð. Íkorninn var frábær í klifri en stöðugar aðfinnslur varðandi flughæfileika urðu til þess að hann misti smám saman sjálfstraustið. Kennarinn vildi nefnilega að hann hæfi sig á loft frá jörðu í stað þess að stökkva af trjákrónunum og niður til jarðar. Hann fékk líka vöðvakrampa af of mikilli áreynslu. Í einkunn fékk hann síðan C í klifri og D í hlaupum. Örninn var vandræðafugl. Reynt var að aga hann en með engum árangri. Í klifurtímum var hann fyrstur allra að komast efst upp í tréð, en þrjóskaðist við að nota sína eigin aðferð til að komast þangað. Hann neitaði algjörlega að nota þá aðferð sem ætlast var til af skólanum og lenti útí kuldanum. Í lok skólaársins var það svo kamelljón sem synti allvel og gat líka hlaupið, klifrað og flogið dálítið sem fékk hæstu meðaleinkunn og dúxaði þar með í skólanum. Tekið af vef Norðlingaskóla í Reykjavík. Allir vita að fólk sækist eftir því að búa í borgum og yfirgefur æskustöðvarnar á landsbyggðinni. Ekki allt fólk... sumt fólk kýs að búa úti á landi eða kýs það ekki en situr eftir.
"Mikill munur er á menntun íbúa höfuðborgarsvæðisins og landsbyggðarinnar. Á höfuðborgarsvæðinu hafa 24,2% íbúa á aldrinum 25-64 ára eingöngu lokið grunnmenntun en 40,9% hafa lokið háskólamenntun. Utan höfuðborgarsvæðisins hafa 37,8% íbúa aðeins lokið grunnmenntun og 24,7% lokið háskólamenntun." (Tekið af vef mbl.is í dag) Ef mennt er máttur þá finn ég á hverjum degi fyrir vanmættinum hér í dreifbýlinu þrátt fyrir vonina, þrátt fyrir dugnaðinn og þrátt fyrir fögur fyrirheit. Ég vinn beinlínis við það að mennta fólk í burtu. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |