Þegar kúnum á Efri Brunná var hleypt út á sumrin voru þær einfaldlega leystar og þær löbbuðu sína leið út. Hinsvegar höfðu kýrnar einhverja einkennilega þörf fyrir að skíta á leið sinni úr bás og út. Þær drulluðu - út í bókstaflegri merkingu.
Það gat verið mikil vinna að þrífa fjósið eftir þetta, því þær skýturinn fór ekki allur í flórinn, heldur á gönguleiðir og fóðurbekki líka. En árum saman hafði engum dottið í hug lausn á þessum vanda. Eitt sumarið, sennilega í fíflagangi, fóru sumarstrákarnir Hemmi og Ingó að labba á eftir kúnum með fjósaskóflu og náðu að láta þær skíta á þær. Þetta voru talsverð hlaup fram og til baka með skófluna því fylgja þurfti þeim alla leið út að dyrum. Pabba var nú ekki meira en svo um þetta enda vandséð hver ávinningurinn var. Kýrnar voru líka lítt hrifnar að fá skóflu upp að rassinum í hvert sinn sem þær gengu í hægðum sínum (í bókstaflegri merkingu) um fjósið. Þær áttu það til að styggjast. Eftir nokkrar vikur var þetta hinsvegar farið að virka mjög vel enda við krakkarnir búnir að þróa aðferðina betur. Kýrnar voru nú leystar hægar út en áður og þannig hægt að fylgja þeim betur eftir með skóflunni. Kýrnar sjálfar voru farnar að læra inn á skóflukerfið og vissu að ef þær ætluðu að skíta í fjósinu þýddi það skófla við rass. Þær hættu flestar að hafa nokkuð gaman af þessu lengur. Því gerðist það ótŕúlega að hægt var að setja kýrnar út án þess að þurfa eyða miklum tíma í þrif á eftir !
0 Comments
Mér finnst alltaf sem það birti nokkuð hratt í janúar og febrúar. Svo finnst mér sem það sé orðið að fullu bjart í april, en þá á eftir að birta í tvo mánuði til viðbótar. Að sama skapi finnst mér dimma hægt. Birjar að dimma í júlí og svo tekur þetta endalausan tíma fram í desember. Auðvitað gerist þetta jafnhratt en tilfinningin er gjörólík.
|
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |