Þá er ég búinn að nota Linux stýrikerfi (Ubuntu) í rúma 4 mánuði á heimilistölvunni minni. Það hafa komið upp ýmiss vandkvæði en öll hafa þau verið yfirstigin. Vissulega hafa komið stundir þar sem ég hef verið við það að hætta þessu og kaupa windows 8 á vélina en alltaf þrjóskast aðeins lengur við. Og vissulega er það mikil og góð tilfinning þegar tekst að finna lausnir. Þetta er því búið að vera lærdómsríkt tímabil því talsverður munur er á Windows og Linux...svona þegar á reynir.
Ubuntu linux er mjög traust stýrikerfi og hefur aldrei frosið eða krassað á neinn hátt. Það vinnur líka hratt og ræsing er t.d. unaðslega stutt. Það er mjög notendavænt og auðvelt að læra á það í grunninn. Hinsvegar flækjast málin þegar kemur að því að tengja réttu drivera við jaðartæki og að uppfæra hugbúnað og framvegis. Þá verður að segjast að stór hluti af hugbúnaðinum sem er í boði fyrir Ubuntu er hálfgert drasl. Hinsvegar er til mjög góður hugbúnaður fyrir flest sem maður þarf að gera. Góður vafri (firefox), góður office (libre office) vöndull og gott myndvinnslutól (gimp). Til að finna eitthvað sérhæfðara þarf stundum að leita vel. Ég var t.d. lengi að finna góðan hugbúnað sem hélt utanum myndasöfn. Windows er betra og þróaðra stýrikerfi. En það kosta líka að eiga það og því fylgja vírusar og mikil minnisnotkun á vélbúnaði. Ubuntu kostar ekki krónu og gerir eldri tölvur að öflugum vinnuhestum. Og eftir því sem ég læri að bjarga mér meira sakna ég Microsoft minna og minna....en ég er enn Windowsmaður í vinnunni.
0 Comments
Maður heyrir það oftar og oftar að lykillinn að bættu líferni og betri heilsu sé að hætta að borða brauð. Brauð í ýmsu formi er viðurkennd og mikilvæg fæða um allan heim. Kornvara sem borðuð er með nánast öllum öðrum mat.
Vestræni nútímaðurinn er samt í erfiðleikum með þetta. Borðar of mikið af brauði og er sennilega líka að velja léleg brauð. Þetta má að einhverju leyti rekja til þess hversu auðvelt og hratt er hægt að neyta brauðs. Hentar hröðum lífsstíl þar sem enginn lengur nennir að elda eða hafa til máltíðir. En allar rannsóknir á brauði sýna líka annað. Sá sem bakar brauð er gleðigjafi. Góð leið til að gleðja aðra er að baka brauð. Það fara allir í betra skap við það að borða nbakað brauð. Þá er ég loksins búinn að vinna rúmlega 40 myndir frá ferðinn góðu. Eitthvað á ég meira af myndum óunnið. Ég hefði auðvitað getað verið svo miklu duglegri að taka myndir þarna úti...en einhvernveginn slappaði maður svo mikið af að það var næstum of mikil áreynsla að smella af mynd. Eð Ég hef skrifað inn skýringu fyrir hverja mynd og til þess að sjá þær þarf að smella á myndina og stækka hana. Þá sést skýringin neðst. Hér slóðin: http://www.flickr.com/photos/guggaogloi/ Veðurstofa Íslands birtir mánaðarlega á vefsíðu sinni www.vedur.is helstu samantekt í tölum yfir veðurfarið í landinu þann mánuðinn. Þegar skoðuð er samantekt yfir júní síðastliðinn stendur þetta:
" Hlýtt var í júní og tíðarfar telst hagstætt að því undanskildu að sólarlítið var um landið suðvestanvert og úrkoma þar yfir meðallagi. Þurrt var um landið norðan- og austanvert. " Já hagstætt veður og hlýrra en í meðalári. Þannig var víst Ísland í júní hvað sem gluggaveður annars segir manni. Best að koma sér út í "hagstæða" veðrið. Það er búið að vera bæði fremur kalt vor og kalt sumar það sem af er hér í Dölum. Stuttleg könnun mín á berjasprettu í fyrradag leiðir í ljóst að hér eru krækiberin minnst hálfum mánuði seinna á ferðinni en síðastliðin þrjú til fjögur ár. Hinsvegar er bara nokkuð þokkalegt af þeim... myndi segja að von sé á meðalberjasprettu. Bláberin eru kannski enn seinna á ferðinni en nokkuð meira af þeim en ég átti von á. Undirbúningur Bláberjadaga á Súðavík er hafinn og verða þeir helgina 16 - 18. ágúst. Sjá vef. Spurning að einhverjir brjálaðir berjavinir í fjöldkyldunni fari nú í pílagrímsferðina. Þá vek ég enn athygli á frábærum vef Berjavina...www.berjavinir.com sem hefur verið uppfærður og er nú enn glæsilegri. Þegar við komum til Krítar og fórum niður á strönd fannst mér skrýtið að enginn göngustígur eða gata lá með ströndinni. Það er semsagt ekki hægt að ganga meðfram ströndinni aðeins á henni. Til að komast niður á ströndina fer maður eftir ýmsum göngustígum eða krókaleiðum. Ég merkti strax við þetta atriði með stórum mínus.
En í kvöld hef ég tekið mínusinn úr kladda mínum. Því í staðinn fyrir götu með ströndinni eru þar ýmiss hús; lítil hótel, veitingastaðir, íbúahús og ýmiss þjónusta alveg við fjöruborðið. Og í kvöld sátum við Gugga við lítið borð undir laufþaki á veitingastað meter frá sandinum á ströndinni og horfðum á sólarlagið og léttan öldudans. Öllu er gefinn sinn tími. Við fljúgum heim í nótt. Góða Krít verður vel geymd og seint gleymd. Þegar ég fór að skoða kastalann á Gramvousa eyjunni þurfti að labba upp að honum en hann stendur í ca. 250 metra hæð. Gugga ákvað strax að fara ekki en nokkurhundruð skipverjar af ferjunni lögðu af stað upp hæðina.
Ég fór hingað út með traking gönguskó, sem ég hef gengið allra minna ferða á. Reynar lít út eins og auli frá Íslandi á ströndinni eða sundlaugarbakkanum í mínum gráu þungu trakkingskóm. En þarna í þessari stuttu fjallagöngu var ég með réttu skóna. EINI maðurinn með réttu skóna. Þessi ganga var samt erfið. Leiðin ekki alveg sú auðveldasta; laust grjót, klettar og sumstaðar mikilli bratti. Hópurinn var líka stór (500 manns) og bylgjaðist upp stíginn í nánast einfaldri röö. Það gekk þvi hægt að labba á fjallið. Stærsti hluti farþeganna var á sandölum eða einhverju álíka og ég hef aldrei séð jafnmikið af lökkuðum tánöglum í gjallgöngu. Það var líka skjól í hlíðinni og alvarlega kæfandi hiti. En ég verð að taka ofan fyrir öllu þessu bjartsýna fólki sem fór alla leið, því allir gerðu það. Ég er nokkuð viss um að ég hefði aldrei treyst mér þarna upp á skóm með aðeins einu mjóu bandi yfir tábergið. Við skelltum okkur í ferð í gær til eyjunnar Gramvousa og nágrennis. Þetta var ferðalag með skipi, sem ekki virtist hafa þá stærð til að bera að geta gleypt ferðamenn úr 20 stórum rútum. En gerði það samt og með þeim afleiðinum að nokkuð þétt var setinn bekkurinn um borð. Við Gugga tryggðum okkur sæti við borð, þar sem við vorum varin sólinni og það gerði líka hópur af grískum kvennfélagskonum á okkar aldri. Þær röðuðu sér allt í kringum okkur og varð hávaðinn fljótlega mun meiri en í hátölurum skipsins. Virtust þær hækka sig hver á móti annarri þar til ekki heyrðis mannsins mál. Þær grísku voru með litlar töskur með sér sem á einhvern dularfullan hátt rúmuðu allt þeirra nesti, baðföt, vatn og fleira. Heilt heimili eiginlega. Þær drifu úr töskum sínum ýmislegt á borð skiptu á milli sín og deildu. Hver og ein varð að smakka eitt kex hjá hverri og prufa sultu hjá annari og ég veit ekki hvað og hvað. Stóð þetta yfir um drjúga stund með miklu handapati og orðræðu. Var engu líkara en maður væri staddur á markaði um stund. Þegar þessu lauk tóku við sígarettureykingar – en allar reyktu. Næstum í takt. Fór nú að hvessa þegar skipið var komið lengra á haf út, sem var blessunarlega gott vegna reykingana. En hinsvegar fór allt hár þeirra kvenna úr skorðum enda flestar síðhærðar. Fauk það til hliðar og stóð lárétt fyrir andliti næsta manns. Fyrir mínum vitum flykksaðist fremur brúnleitt hár og gat maður fundið af því lyktina af öllu Grikklandi. Áður en maður vissi af höfðu kvennfélagkonur dregið ljósblá teppi úr undraverðum galdratöskum sínum til að ofkælast ekki. Allt í einu bærði á sér vera í einu horninu; reyndist það vera þeldökkur og spikaður grillmeistari, sem ók nú tveimur stórum grillum inn í borðsalinn. Grillaði þessi maður samfleytt í nokkrar klukkustundir með tilheyrandi reyjarmekki um allt. En öllu þessu lauk nú þegar við stigum í land í eyjunni. Já minnisstæð ferð. Og við sátum á öðrum stað á bakaleiðinni. Myndin er tekin af fallegri strönd sem Gugga baðaði sig á meðan ég gekk upp í kastala á eyjunni. Okkur hefur ekki enn tekist að panta okkur mat sem ekki bragðast vel. Ég er búinn að vera duglegur að prufa lambakjötið og hef ekki orðið fyrir vonbrigðum. Hér er blessað lambið borið fram í allskonar búningi; jógúrtsósu, tómatsósu og í grænmetisjafningi fl. og fl. Ég er líka hrifinn af ávöxtunum sem maður kaupir; þeir bragðast einhvernveginn allir í öðru veldi hér. Við höfum ekki keypt okkur eitt einasta nammi né snakk eða drukkið einn kaffibolla. Þetta er algjör nýung af okkar hálfu. Erum þess í stað að háma í okkur vínber, kirsuber og guð má vita hvað sumt af þessu heitir. Svo er það bjórinn. Því miður er hann ekki að mínu skapi. Hér er eiginlega bara boðið upp á fjóra bjóra á veitingastöðum (finna má fleiri í verslunum) Mythos (grískur), Amstel, Heineken og Corona. Ferlega furðulegt að rekast á Corona á öllum veitingastöðum en ef ég man rétt þá er sami eigandinn af þessum þremur. Grísku bjórarnir eru líkir Corona... framleiddir til að drekka sem kaldir freyðandi svaladrykkir. Bragðlitlir og ofkældir. Vanalega er manni boðið upp á frosið eða ísað bjórglas. Rosa flott... en skemmir alveg allt annað. Best að bíða meðan hann hitnar og drekka hann svo. En að myndinni. Þennan bjór fann ég í verslun og gat ekki stillt mig um að prufa hann. Og viti menn hann er alls ekki verri en þessir grísku ofkældu bjórdrykkir. Svo koma nú Bónus....flytja hann inn !! Okkar vantar óóódýran bjór ... Ekki sést mikið til lögreglu hér á Krít; ekki allavega hér um slóðir. Veit ekki ennþá hvernig lögreglubílarnir líta út. En það er því mun meira af matsölustöðum. Koma eiginlega alveg í staðinn. Hér hafa Grikkirnir alveg skákað Tyrkjum og Spánverjum, sem nota nú fyrst og fremst uppáþrengjandi karlmenn til að veiða fólkið af götunni inn á veitingastaðina. Grikkir eru greinilega komnir lengra í markaðsfræðunum. Þeir nota konur til starfsins; oftast ungar og oft ljóshærðar. En við höfum það gott á hótelinu. Rétt teygjum okkur yfir svalarhandriðið ef okkur langar í eitthvað. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |