Nú um þessar mundir eru laublöðin farin að falla þetta haustið. Fjúkandi mislit laufblöð, laufblöð á götum og á gangstéttum og jafnvel inni í húsum. Þetta laufblaðaregn er hluti af hringrás sem maður upplifir eins og hverja aðra staðreynd á ári hverju; líkt og jól og Páska.
En svona hefur þetta ekki alltaf verið. Ég ólst ekki upp við laublöð í neinu formi. Á mínum bæ uxu engin tré og það sem meira var heldur ekki á öðrum bæjum í nágrenninu. Það laufguðust ekki tré og það féllu ekki laufblöð í mínum uppvexti. Allavega ekki fyrstu 16 árin. Ég veit að árið 1981 fylgdist ég í fyrsta skipti með laufgun trjáa, en það tengdist trjágróðri sem hafði verið settur niður árið á undan í kringum húsið. Já laublöð falla á allt og alla hér á Selfossi. En enn eru byggð ból á landinu sem þessi haustgjörningur á sér ekki stað. Slíkum stöðum fer þó ört fækkandi.
0 Comments
|
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |