Þessa mynd tók ég lengst uppi í hólum rétt undir stórakletti í Brunnárhyrnu. Myndin er tekin með miklum aðdrætti. Gamli góði heyvagninn fær að grotna niður í grasið á Efri Brunná. Það voru svo sem ekki mikil not fyrir hann síðustu árin á Brunná eftir að grindarvagnarnir urðu tveir. Þó var hann alltaf eitthvað notaður, t.d. var hann ómissandi í því að færa bagga úr fjárhúshlöðu yfir í fjóshlöðu.
0 Comments
Þannig hagar til að jörðin Efri - Brunná liggur vesturundir fjalli sem heitir Brunnárhyrna. Næst fjallinu er allnokkurt svæði með grýttum holtum og grösugum og skjólgóðum lautum á milli. Þetta svæði var yfirleitt kallað "Hólarnir". Þar er mikið um ágæt krækiber í venjulegu árferði og finna mátti bæði bláber og aðalbláber á völdum stöðum. Foreldrar mínir hættu með kindur þegar ég var tíu ára og einbeittu sér að mjókurframleiðslu og naugriparækt. Þá var stór hluti Hólanna fyrir ofan bæinn afgirtur og laus við ágang sauðfés. Við þessa breytingu jókst berjaspretta talsvert enda kindur þekktar fyrir ást sína á berjum.
Um leið og við krakkarnir gátum farið sjálf upp í Hóla þá fylgdumst við mjög vel með því hvenær ber urðu fullþroska. Okkur var iðulega sagt að fyrstu vísar gætu verið sjáanlegir um verslunarmannahelgina. Þannig varð ágúst mánuður berjanna, sérstaklega eftir að heyskap var lokið. Þótt oft væri hægt að vera í berjamó fram í september voru berjaferðir okkar barnana sjaldgæfari þá, aðallega vegna þess að sumarbörnin, sem voru í sveit hjá okkur eða hjá ömmu og afa voru farin, kaldara var í veðri og það skyggði fyrr. Nærri aldrei fórum við krakkarnir í berjamó með berjatínur, en stundum með dollur. Sportið var bara að týna upp í sig og njóta umhverfisins og samverunnar. Það var auðvelt að gleyma sér allan daginn. Ég man eftir að ýmislegt var gert í berjamó. Við eignuðum okkur t.d. stundum berjalyng og við kepptumst við að finna svæði þar sem mikið var að berjum. Margar lautanna höfðu nafn og við áttum uppáhaldslautir, sem við vitjuðum reglulega. Við fórum í feluleik og notuðum kindagötur fyrir jebbavegi, þar sem við sjálf vorum ýmsar gerðir bíla. Við lærðum mjög fljótlega og furðuðum okkur á því að þótt sumar lautir væru þakktar fallegu lyngi voru oftast nær engin ber í þeim. Þær lautir fengu nær aldrei heimsókn frá okkur. Vanalega fórum við krakkarnir upp í Hóla frá gamla bæjarstæðinu á Efri - Brunná og mjökuðum okkur suður eftir Hólunum og fórum niður beint fyrir ofan húsið hjá afa og ömmu á Brunná. Þetta gat tekið 2 - 6 klukkustundir; allt eftir veðri og aðstæðum. Afi borðaði ekki ber en ömmu þótti þau góð. Því vildum við gjarnan geta gefið henni eitthvað að smakka. Ef við vorum ekki með dollur þá notuðum við strá. Við týndum stærstu krækiberin og þræddum þau upp á strá, bundum þau saman í knippi og bárum til byggða. Þetta nægði oft í lófafylli handa ömmu. Amma smakkaði alltaf berin og sagði alltaf sömu settninguna: " Voðalega eru þau smá ". Og svo gaf hún okkur að drekka og borða því maginn var furðu tómur þrátt fyrir stöðugt berjaátið. Við töluðum oft um það að leiðinlegt væri hversu berin væru langt í burtu og byrjuðum markvist á því að færa þau nær bænum. Við tugðum helling af berjum á leiðinni niður og purruðum hratinu í allar áttir fullviss um að þar kæmi síðar fullt af berjalyngi. Ekki urðum við vör við neina breytingu í þessa átt og gáfumst upp á þessu eftir nokkur ár. Það var svo 15 - 20 árum síðar þegar ég var í berjamó á mínum heimaslóðum að ég rak þá augun í nýjar krækiberjalendur miklu neðar í Hólunum en áður; mjög á svipuðum slóðum og við börnin purruðum sem mest út úr okkur hratinu á sínum tíma. Ég held að við krakkarnir með purri okkar höfum sáð til þessara berjalynga. Myndin er tekin á veitingastaðnum Kyano á Krít en þar borðuðum við gjarnan. Frábær staður. Sjá einnig myndband.
Hér í Grikklandi eru sólrík dægur með andblæ hins rólega lífs. Hið stóra nei Grikkja var ekki við ferðamenn. Hér er allt af öllu og ekki síst gleði og umhyggju heimamanna sjálfra. Maður dáist eiginlega af þeim.
Nú er dvalartíminn að verða hálfnaður og peningapungurinn líka. Passlegt að fara að skipuleggja næstu ferð. Lærdómur dagsins er að á Krít eru engar kýr. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |