Í íslenskri málvenju er orðið "asni" talsvert notað og þá alltaf í niðrandi merkingu. Yfirleitt um einhvern sem gerir eitthvað fljótfærnislega, klaufalega eða er ekki talinn stíga í vitið. Ég hef oft velt því fyrir mér afhverju orðið "asni" er notað svona mikið í íslenskunni, þar sem asnar (dýrategundin) eru ekki til staðar á Íslandi og hafa aldrei verið. Ekki einu sinni í dýragarði.
Við þekkjum það að nota íslensku dýranöfnin í málinu; sauður, sauðmeinlaus, nautheimskur, nautsterkur, hundlatur, kattþrifinn, kýrskýr, raggeit, svínfeitur og framvegis. En hvering má það vera að við notum einnig erlent dýr þótt við þekkjum það ekki neitt ? Jafnvel frekar en þau íslensku ? Kannast t.d. einhver við að minkur sé notaður á sambærilegan hátt ? Eða hreindýr ? Asninn er ekki eina erlenda dýrið sem við notum í málinu þótt það sé lang algengast. Við segjum stundum að einhver sé fílhraustur eða ljóngáfaður. Fyrir mér er það algjör ráðgáta afhverju við notum "asnann" svona mikið í máli okkar.
0 Comments
Leave a Reply. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |