Þegar knattspyrnuleikir fara fram hafa margir áhuga á að horfa á þá. Nú er framundan leikur Íslendinga og Tékka og búast má við að margir leggi leið sína á bari, þá sérstaklega svokallaða sportbari.
Á sportbörum eru aðallega karlmenn (konur mæta sannarelga líka), sem horfa á "leikinn" í beinni. Þeir eru oft duglegir að blanda sér í leikinn með sérfræðiálitum og tilfinningarlegri tjáningu. Stundum er bakkus með í leiknum. Niðurstaðan er oft sú að sjónvarpið (skjávarpinn) fær að heyra það. Í raun eru allir, sem tjá sig, meira eða minna að tala beint eða óbeint við sjónvarpið. Það fær hvattningu, leiðsögn og skammir. Jafnvel heilu ræðurnar. Þetta gerir jú aðallega fullorðið fólk. Ég hef tekið eftir því að börn tala yfirleitt ekki við sjónvarpið. Smábörn meira að segja horfa að mestu leiti þögul á sitt barnaefni. Ég reikna með því að ég tali núna á eftir við sjónvarpið, þegar umræddur leikur hefst. Ég ætla bara að vera heima hjá mér. Helst að ég þori svonalöguðu þar.
0 Comments
Leave a Reply. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |