Nú eru komnar strætóferðir í Búðardal úr Reykjavík. Já fjölskyldumeðlimir nú getið þið skropið með strætó úr RVK í Dali drukkið kaffi hjá mér í þrjá tíma og farið til baka.
Sjá http://dalir.is/frettir/nr/131403/
0 Comments
Frá því ég keypti Víðivelli 14 á Selfossi og tók þar með við margrametra sóberjarunnalengju hefur það aldrei gerst að ekki komi slatti eða mikið af sólberjum að hausti. En það gerðist núna. Algjör uppskerubrestur. Maður þarf að leita vandlega að sólberi. Stórmál að tína sér lófafylli. Nú hefur maður bara myndirnar að ylja sér við - og eitt box í frysti frá því í fyrra til að treyna í heilt ár. Enginn sulta, engin líkjör .... Þvílík ósköp ! Það styttist í alþjóðlegu bláberjahátíðina á Súðavík. Þessi í ár verður önnur í röðinni. Þetta er sennilega eina bæjarhátíðin sem haldin er á landinu sem ég hef mikinn áhuga á að komast á. Myndbandið hér að ofan er sérlega vel gert og ætti að lokka margan berja manninn á Súðavík.
Hátvirtir gestir
Ágætu Dalamenn og aðrir gestir Það er mjög erfitt að sjá fram í tímann. Við mennirnir reynum það sífellt í öllu tilliti. Alltaf að spá til um næstu daga, ár og jafnvel áratugi. En hvort sem það nú er um að kenna lélegri framsýni flestra okkar eða sífellt hraðari framþróun samfélagsins - þá er ljóst að margt fer öðruvísi en ætlað er. Eitt af því sem hefur áhrif á framsýni okkar er að við eigum það gjarnan til að lita áætlanir okkar um framtíðina með eigin draumum með þeim afleiðingum að þær verða kannski bjartari og fallegri fyrir vikið en um leið óraunhæfari. Bjarni Torfason og Guðlaug Zakkaríasdóttir áttu sér stóran draum og ákváðu að stofna landbúnaðarskóla í Ólafsdal og vera með fjölda fólks hér að störfum. Þeirra framtíðarsýn var metnaðarfull og náði trúlega lengra en þau höfðu ráð eða tækifæri til að koma í verk. Kannski voru áætlanir þeirra fléttaðar draumum að einhverju leyti og þar með óraunhæfar. Engu að síður var hér rekinn landbúnaðarskóli í nokkra áratugi vegna atbeina þeirra. Landbúnaðarháskóli sem hafði víðtæk áhrif til framfara í íslenskum landbúnaði. Í augum fólks á þessum tíma var starfssemin í Ólafsdal eitthvað sem kæmi til með að standa lengi í einhverri mynd, sem stórbýli, sem skóli eða menningarsetur. Óhugsandi þótti að svona merk og gagnleg starfssemi legðist af. En skólinn lagðist af og svo var hætt að búa í Ólafsdal og að lokum hætt að nytja hér tún og hús. Þótt öll starfssemi í Ólafsdal hafi lagst af um skeið er ljóst að ævistarf þeirra Torfa og Guðlaugar var Dalamönnum mikill fengur. Það á ekki bara við um áratugina sem þau ráku skólann , - það á enn við. Sagan sem þau hjón skópu lifir og fær á sig sífellt merkilegri og fallegri ljóma. Og það er á grunni þessarar sögu, sem staðurinn lifnar við á ný. Sagan af Torfa, Guðlaugu og landbúnaðarskólanum verður skyndilega efniviður í nýja viðreisn í Ólafsdal. Og þessa endurkomu sá heldur enginn fyrir ekki frekar en að staðurinn færi í eyði. Á sögu- og menningartengdri ferðaþjónustu höfðu fáir áhuga fyrir nokkrum árum – en nú er það einn helsti vaxtarbroddur samtímans. Það má alveg hafa söguna í Ólafsdal bak við eyrað þegar okkur finnst á brattan að sækja og framtíðarsýn í Dölum ekki vera nægilega björt. Hin fallvalta og duttlungfulla veröld geymir nefnilega alltaf tækifæri sem dulin eru mannlegum huga en í fyllingu tímans koma þau skyndilega í ljós. Þessi tækifæri hafa komið fram víða á landsbyggðinni undanfarið og orðið til þess að vekja vonir um framhald blómlegra byggða. Þórshöfn á Langanesi horfir t.d. nú skyndilega til þess að vera miðsvæðis á alþjóðlegri siglingaleið og hver hefði trúað því fyrir hálfri öld að fólk væri tilbúið að greiða meira fyrir að fara og sjá lifandi hvali á sundi heldur en að kaupa kjötið af dýrunum. Enginn sá fyrir né lét það sér til hugar detta að hér í Ólafsdal yrði rekinn landbúnaðarskóli, enginn trúði því að slík starfssemi liði undir lok og enginn sá fyrir þá endurreisn sem nú er orðin. Verum minnug þess að veröldin veltir á hverjum degi við steinum, sem birta okkur nýjar leiðir, ný viðhorf og ný tækifæri um leið og margt af því gamla góða líður undir lok. Þannig fléttast endalaust saman gamalt og nýtt, hnignun og framfarir, vonleysi og vonir. Já það er erfitt að sjá fram í tímann. Samt reynum við mennirnir það stöðugt. Látum söguna í Ólafsdal verða okkur leiðarljós í framtíðarsýn okkar. Höfum trú á að hinn minnsti dalur geti borið skóla, menningarsetur, geimrannsóknarstöð eða hvað sem er. Minnumst verka Torfa og Guðlaugar á Ólafsdalshátíð og látum nærast af þeim þrótti og framfarahugsjón sem endurspeglast í sögu þeirra. Böðum okkur í ljóma staðarins um stund og berum svo birtuna með okkur heim. --- 000 --- Ágætu Dalamenn og aðrir gestir. Verum áfram yfir litlu trú hér í Dölum, sem og annarsstaðar, þar sem hver einasti dagur getur gefið og líka tekið. Gangið heil á guðsvegum Ávarp flutt á Ólafsdalshátíð 12.08.2012 Nú er maður farinn að borða fersk ber nokkrum sinnum í viku (hrútaberin þó daglega). Krækiberin eru orðin afbragðsfín og bláberin flest líka. Aðalbláber má finna mjög fín á afmörkuðum stöðum. Þá eru hrútaberin hér í Búðardal alveg orðin sallafín.
Maður þyrfti eiginlega að fjárfesta í einum litlum frystiskáp, svo maður geti fryst öll þau ber sem mann langar í. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |