Það er ekki ofsögum sagt að stundum er ekki árennilegt fyrir skólabílstjóra að vera á ferðinni með verðmætan varning í öllum verðrum. Oft eru þetta litlar rútur með 10 - 13 börn, stundum rútur með um og yfir 20 börn og svo niður í bíla á fámennari leiðum með nokkur börn.
Ef eitthvað fer úrskeiðis í rútu í byl er bara ein fullorðin manneskja til staðar með mörg börn. Stundum líka leikskólabörn. Ef rútan rennur til, eða festist geta börn orðið hrædd... og eina fullorðna manneskjan í nánd er skólabílstjórinn ...upptekinn við aksturinn. Stundum veldur ótti og grátur barna bílstjóra verulegri truflun. Því hefur það þróast þannig að ef eitthvað er tvísýnt með veður eða færð þá er ekki keyrt. Skiptir þá engu hversu góðir bílarnir eru né fjarskiptin við þá. Það er hreinlega of mikið í húfi. Þegar ég og Sigga systir vorum í skóla var heimavist. Lausn þess tíma. Engu að síður þurfti að aka nemendum til og frá skóla í upphafi og í lok viku. Saurbæingar bjuggu við það að Svínadalurinn lokaðist fyrr en aðrar leiðir Þá var lausnin að aka kringum Strandir. Við það var ekki hikað í oft tvísýnum og vondum veðrum. Ég man eftir því að hafa verið að hristast í Landrover í 6 tíma... og ef ég man rétt lenti Sigga í því að hristast í allt að 16 tíma. Í kringum Strandir.
0 Comments
Leave a Reply. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |