Heyrði á dögunum þessa setningu "eign er ami". Var hún höfð eftir gamalli konu, sem lagði áherslu á að öllum eignum fylgdi einhver ami.
Ég held að ég gæti ekki verið meira sammála þessu. Hvort sem um er að ræða fasteign eða bíla þá fylgir þessu endalaus "ami" í viðhaldi og allskyns stússi. Ef ég væri sterkefnaður gæti ég kannski keypt mig frá þessum ama. Kannski ? Hinsvegar er spurning hvort miklar peningalegar eignir séu ekki líka ami. Maður hefur nú aldeilis hitt fólk sem er mjög stressað yfir því að passa peningana sína vel. Er ekki bara öll veraldleg eign einhverskonar ami ?
0 Comments
„Í upphafi var Orðið og Orðið var hjá Guði og Orðið var Guð. Hann var í upphafi hjá Guði. Allt varð til fyrir hann, án hans varð ekki neitt sem til er. Í honum var líf og lífið var ljós mannanna.“ Og áfram: „Ljósið skín í myrkrinu og myrkrið tók ekki á móti því…… Hið sanna ljós, sem upplýsir hvern mann, kom nú í heiminn. Hann var í heiminum og heimurinn var orðinn til fyrir hann en heimurinn þekkti hann ekki….. Og Orðið varð hold, hann bjó með oss, fullur náðar og sannleika og vér sáum dýrð hans, dýrð sem sonurinn eini á frá föðurnum.“ Jóhannes 1. 1-14.
Það hefur tíðkast lengi í minni fjölskyldu að rækta kartöflur; ég hef m.a. gert þetta árum saman með stuttum hléum. Mamma hefur hinsvegar stundað sína kartöflurækt áratugum saman og þá stundum í miklum mæli, en hin síðari ár í minni mæli. Hér á myndbandinu fyrir neðan er hún að kynna afkomendum sínum (barnabörnum og barnabarni) leyndadóma þessarar ástríðu. Og áhugi þeirra leynir sér ekki. Fyrir mína kynslóð var sláturstíð stór atburður og hafði víðtæk fjárhagsleg og félagsleg áhrif. Sláturstíðin var reglubundinn dagskrárliður í dagatali sveitafólksins; svona eins og heyskapur og sauðburður. Ég ólst upp 75 metrum frá sláturhúsinu í minni sveit þannig að áþreyfanlega varð maður var við atburðinn í allri sinni dýrð.
Tilfinningar mínar til stláturtíðarinnar voru blendnar í uppeldinu. Pabbi tók í þátt vinnunni þegar ég var yngri og vann þá við fláningu, sem var með erfiðari störfum í húsinu í þá daga. En það var vel borgað og um það snerist að mestu þátttaka sveitafólksins í sláturtíðinni; að vinna sér inn svolítinn aur. Ég tók hinsvegar aldrei sjálfur þátt í sláturstíð og harðneitaði öllum uppástungum um að krækja mér í pening á þennan veg. Vann þó tvívegis í ágúst eftir heyskap við að undirbúa sláturhúsið undir slátrun. Félagslegi þáttur sláturstíðarinnar hafði samt sennilega meiri áhrif á sveitalífið heldur en aurarnir sem fólkið fékk. Það var stemming í vinnunni. Kátt á Hjalla í matar- og kaffitímum. Sumir gistu í skúrum og báru með sér framandlegan keim. Og eitt er víst að í sláturhúsum um allt land fundu einstaklingar ástina sína. Ég þekki nokkur hjón sem kynntust í sláturstíðinni. Jú jú það flugu einnig reglulega fiskisögur um framhjáhöld og fleira; jafnvel slagsmál. Nú eru ekki lengur sláturstíðir í sveitum landsins, þar sem búið er að stórfækka sláturhúsum eftir að samgöngur bötnuðu og vélvæðing húsanna óx. Nokkur stór sláturhús starfa nú með farandverkafólk frá erlendum starfsmannaleigum, sem sjá um að koma lömbunum okkar í frysti. En þrátt fyrir að ég hafi ekki verið hrifinn af sláturstíðum yfirleitt, verð ég að viðurkenna að það var notarlegt að sofna á kvöldin með óm af umferð og skarkala frá upplýstu sláturhúsinu. Þegar sláturstíðinni lauk endanlega uppúr miðjum október; með nautgripaslátrun og öll hús orðin dimm og þögul fyrir utan svefnherbergisgluggann minn - þá varð skyndilega einmannalegt. Haustinu lokið og klárlega kominn vetur. Íslendingar þurfa að skýla sér í húsum sínum meira en flestar aðrara þjóðir. Sumrin eru stutt og jafnvel í hlýjasta mánuði ársins er varla freistandi að borða utandyra á kvöldin. Á veturnar eru birtuskilyrði að trufla okkur við veru okkar og vinnu úti. Vegna legu lands og veðurs erum við því meira inni en gengur og gerist í veröldinni.
Kannski ættum við því að hugsa meira um loftgæði okkar í húsum og á vinnustöðum heldur en við höfum gert hingað til. Ein besta leiðin til að bæta loftið í híbýlum okkar er að rækta þar blóm og jurtir. Hafa blóm í öllum herberjum og síst þar sem við sofum. Því fleiri blóm sem við höfum því líklegra er að þau lifi, því það man enginn eftir að hugsa um eina plöntu. Blóm hreinsa loft, framleiða súrefni og viðhalda rakastigi. Sem sagt við ættum að rækta blómin inni hjá okkur fyrst og fremst vegna loftgæða en ekki vegna þess að þau gera heimilið fallegra. ... Azoreyjarnar. Reyndar skoðuðum við bara eina vel; þá stærstu. Eyjan var sem einn samfelldur skrúðgarður með blómum trjám, kúm um öll fjöll og mikið af óspilltri náttúru. Og ekki spillir veðrið. Mæli með för á þessar slóðir.
Myndin er af risastórum gíg þar sem er að finna þjú mislit stöðuvötn og lítinn og vinalegan bæ. Í eftirfarandi frétt á mbl.is er fjallað um dúx Tækniskólans þetta vorið. Það er enginn annar en Benedikt Máni Finnsson frá Háafelli í Miðdölum. Námsárangur hans er hreint framúrskarandi, eða 9,93 í meðaleinkunn. Slóð á frétt hér.
Á skólaslitum 2014 var Benedikt útskrifaður úr Auðarskóla. Fyrr þann sama dag ákvað hann að kveðja skólastjórann sinn með eftirminnilegum hætti. Um það er m.a. fjallað í eftirfarandi frétt á budardalur.is. Slóð á frétt hér. Þegar börnin mín voru ung var það í miklu uppáhaldi hjá þeim að hnoðast einhvernveginn í afa sínum. Þetta gerðu þau öllum stundum; þegar hann sat og hvíldi sig eða borðaði, eða þegar hann lá fyrir. Afinn fór gjarnan í þann leik að börnin gátu klifrað upp bakið á honum og hann síðan steypti þeim framyfir sig. Á þessu fengu þau aldei leið. Og bæði börnin og afinn skemmtu sér yfirleitt konunglega saman.
Dætur hennar Siggu voru í alveg sama hamnum hvað þetta varðaði og fannst m.a. ekkert sjálfsagðara en að borða ísinn sinn sitjandi ofan á maganum á afa sínum. |
Myndirnar mínarEldri innlegg
July 2019
Slóð á straum |